Mijn beste herinnering is relatief recent, want nog maar geleden van 2009. Op weg naar mijn tweede zege in de Condroz kon ik het tempo van François Duval volgen, tot hij in Ben-Ahin zijn Mitsubishi rond een paal plooide. Ik had ’s ochtends op de verraderlijke spéciales wat voorsprong genomen, ’s namiddags had hij gereageerd, maar bij de start van de derde lus had ik maar 15 seconden achterstand. Eén keer François er uit lag, heb ik de wedstrijd gecontroleerd, om zo een tweede overwinning in Hoei te behalen, met meer dan zes minuten voorsprong op de tweede. Ik denk dat ik die dag de laatste sceptici heb overtuigd en mijn echte waarde heb laten zien. Aan de finish kwam de ware apotheose, want ik werd voor een vijfde keer Belgisch kampioen. Een onverwachte bekroning, behaald door Snijers en Debackere te kloppen, die dat jaar allebei nochtans meer resultaten hadden gescoord. Zaterdagochtend was ik vertrokken zonder aan de overwinning te denken, en nog minder aan de titel. Zondagavond had ik ze alletwee. Het was de meest intense en meest memorabele dag uit mijn rallycarrière!